W roku bieżącym mija 230. rocznica urodzin dr. Jana Siestrzyńskiego – syna Ziemi Zamojskiej – lekarza foniatry, wielkiego animatora nauczania głuchoniemych metodą głośnego mówienia. Wyznawca tego poglądu uważał, że uaktywnienie naturalnych organów mowy daje szansę niesłyszącym wychodzenia z inwalidztwa, przeciwnie niż język migowy, który stan pogłębia i tworzy bariery integracji z otaczającym światem. Eksperymentował w Instytucie Głuchoniemych w Warszawie kierowanym przez księdza Jakuba Falkowskiego. Jego trud nie w pełni znalazł zrozumienie u współczesnych, ale on pierwszy w Polsce wskazywał ludziom głuchym drogi wychodzenia z izolacji. I to jest godne podkreślenia.